Beşibiryerde

Nasıl bir dünyada yaşıyoruz?
Nasıl bir döneme denk gelmişiz?
Başta BM olmak üzere anlı şanlı onlarca kuruluş, birlik...
Hemen hepsinin kocaman balon olduğu her krizde daha da meydana çıkıyor.
Çaresiz kalıyorlar, üzüntülerini dile getiriyorlar, o kadar.
***
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın "dünya beşten büyüktür" çıkışı, bir ara hayli ses getirmişti.
Türkiye gibi birkaç devletin daha eklenmesi gerekiyordu bu listeye...
Öyle, BEŞİBİRYERDE'ye bırakılmayacak kadar çetrefilliydi işler.
Artmalıydı sayıları...
Almanya, Japonya, Güney Afrika, Hindistan gibi...
Çünkü bu BEŞLİ ÇETE, adeta yeni bir krallığa dönüşmüş, hak hukuk tanımıyor, sorunları bekletme ve çözmeme hususunda üzerlerine düşeni yapıyorlardı.
***
Daha önce "Sizi Allah'a Söyleyeceğim" diyen çocuğu hatırlıyoruz.
Kolları kırılanları, canlı yayında infaz edilenleri...
Daha neleri neleri...
"İnsan Hakları"nda insanın esamesi okunmuyor...
"Birleşmiş Milletler"de de milletlerin...
Devletlerin...
Kan ve gözyaşı akmaya devam ediyor.
"Yaptırım?!"
"Yok."
Bir iki ucu açık söylem, temenni, davet etme sözü...
Doğal olarak Orta Doğu bir 'CAN PAZARI'na dönüşmüş.
***
"Geçmişte yaşananlar" zaman zaman gündeme getiriliyor.
Osmanlı yönetimi ve sonrasında...
Tarih sayfaları, fotoğraflar dolaşıyor ekranlarda sayfalarda...
Yeniden yeniden düşmanlık tohumları ekiliyor, Türk'e yapılan kötülükler ortaya dökülmeye çalışıldığı gibi...
"Hayır, o iş öyle değil" diyenler de var.
Fakat bu tür yaklaşımların hiçbiri sorunu çözmüyor, patinaj yapmaktan, yerinde saymaktan başka bir işe yaramıyor.
***
Türkiye, bazı radikal söylemlere rağmen sağduyulu davranıyor.
Aslında hedef "güneyde bir yer" gibi görünse de "hedef Türkiye" adı gibi biliyor.
Biraz daha sabretmekten başka çaremiz yok.
Barışa zorlamaktan, insani yardım koridorları açmaktan...
Tüm dünyanın dikkatini Orta Doğu'ya çekmekten...
Çünkü bu işler böyle...
Güzel cümleler kurmak, hamasete sarılmak, olayı "Gazze'ye yürüyoruz"a bağlamak, sorunu daha da karmaşık hale getiriyor.
***
Nerede olursa olsun...
Her büyük olay bir derstir aynı zamanda.
Savaş, deprem, su baskını, salgın...
Bence Orta Doğu'da doğru politika izliyoruz.
Akılcı ve dünya gerçeklerine uygun...
Öyle esip gürlemek, bağırıp çağırmak yok.
Elimizdeki silah belli, yanımızda yakınımızdaki dostlar...
İsrail'in GAZZE ablukası da birkaç hafta içinde sona erer inancını taşıyorum.
Dün, Mersin'den güneye doğru bakarken aklıma geldi.
Daha dün gibiymiş...
Buradan gemiye bin, ver elini Beyrut, İskenderiye...
Ey Güzel Osmanlı!..
Sen, ne büyük devletmişsin?
Sen, ne kadar da adil davranmışsın insanına?
Özellikle de Türk ve Müslüman olmayanlara...
***
Bunları düşündüm Akdeniz'in kuzey kıyısında...
"Gözlerim dolmadı" desem, yalandır.
" Arap dostlarımıza da kalbim kırılmadı" diyemem.
"Gazzeli çocuklara ağlamadım" da diyemem.
Biz, Gözyaşı Medeniyeti'nden geliyoruz.
Merhametten ve vicdandan...
Şimdi yüz yıl sonra görünce olanı biteni...
Tarihimizle yeniden yüzleşiyoruz, kendi kendimizi yiyoruz.
***
Belirsizlik çok kötü...
Çözümsüzlük...
Eski adıyla 'Kenan İli'ne barış gelmesini kim istemez?
Herkes işinde gücünde olsa...
Kimyamız bozulmasa...
Biz, Nikaragua olsak, anlarız durumu, biraz ilgisiz kalırız.
Fakat biz Osmanlı'nın varisi, bir zamanlar kaymakamlarımızın yönettiği topraklardan bahsediyoruz.
Bu yüzden üstümüze alıyoruz her sözü...
Her bombayı bedenimizde hissediyoruz.
Acıyı kalbimizde, yaşı gözlerimizde.
Aslında bu insanları seviyoruz çünkü onların da geçmişte yanlış yaptıklarına...
Son verdikleri devletin Osmanlı olmadığına...
Bizzat kendi gelecekleri olduğuna şimdi daha çok inandıklarını biliyoruz.
Zaman, barış zamanı.
Umalım ki yakındır o günler.
Yine "yaparsa Türkiye yapar" diyelim.
Orta Doğu'daki kan ve gözyaşına son verelim.