Yolunu Şaşırmak

“Yolunu mu şaşırdın?”

Tüm dillerde benzer sorular olmalı.
O ana kadar yapılanların aksini yapmak...
Söylenenlerin tersini söylemek...
Tepkisiz kalmak ya da aşırı tepki vermek...
Birinden birini yaşar ve yaşatırsanız işiniz zor.
Çünkü izleniyorsunuz; yüzünüz, mimikleriniz, ses tonunuz ele verir sizi...
"Hayırdır!?"
Her daim bu kadar masum bir tepkiyle karşılaşmazsınız.
***
"Yolunu şaşırmak" dediklerinde herkesin farklı bir örneği olabilir.
Benimkisi belli...
Adam, her sabah mesaiye gider gibi köyden sahile iniyor, oradan da şehre gidiyor. Bu durum, yıllar yılı hiç aksatılmadan devam ediyor. Nihayet günlerden bir gün, iplerin koptuğu gün aslında... Bizimkisi, ters istikamette yürürken uyarılıyor, yol tarifi, kırk dereden su, kâr etmiyor.
İşte o gün, ne olduysa o gün oluyor.
Hatlar kopuyor demek ki...
Artık üzerinizdeki giysilerin, dilinizdeki sözlerin hiçbir kıymeti harbiyesi yok.
Genel geçer sözlükteki yeriniz hazır.
Sizi kimse kurtaramaz!
***
Bu sıralar benzer vakalar artıyormuş, artacakmış.
Pandemi sürecindeki aşılara yüklenmeye çalışıyor bütün suç.
Ağzı olan konuşuyor yani.
Sanki bu konuda YANDAL yapmış insanlar.
"Unutkanlık, yer yer kendini kaybetme, ne yapacağını bilememe gibi belirtilerle başlıyor" diyen dönerci ustası bile oldu.
Daha neler neler!?
***
Kimse pandemi sürecinden bahsetmiyor. Özellikle ekranlarda ambargo uygulanıyor diye düşünüyor insan.
Konuşmacılar, yer yarılmış da içine girmişler sanki.
Gündem hızla değişiyor, hızına da kimse yetişemiyor.
Ne yazık ki bu durum değişmiyor, değiştirilemiyor.
Şöyle, ağız tadıyla(!) bir konuyu aylarca konuşamıyoruz.
Hani masaya yatırmak gibi bir şey...
Meselâ, yediğimiz içtiğimiz şeyler...
Eğitimde neredeydik, nerelere gelemedik?
Tarım ve hayvancılık?

Emekliler!?
***
Sanki bir şey olmuş ve bizlerin neler konuşmayacağı özellikle planlanmış.
Kiminle sohbet etsem aynı...
Kulak misafiri olsam ulaşım araçlarında, parklarda bahçelerde...
Çoğunlukla bizim işimiz olmayan ne varsa içindeyiz ve çırpınıp duruyoruz.
Bu yüzden bir türlü bitmiyor dünyayı kurtarma sevdamız.
Yüksek perdeden atıp tutmamız.
Yollarını şaşıranlardan bin beteriz aslında.
Güya evimizin yolunu biliyoruz.
Biri bize anlatsa...
Kendimizi kaybediyoruz.